Japonia, XVIII wiek. Wpływowy urzędnik z dworu szoguna, lord Kira doprowadził do haniebnej śmierci księcia Naganoriego Asano. Potem przejął księstwo, uwięził córkę zabitego władcy, Mikę i wypędził 300 jego samurajów. Kilka miesięcy później jeden z nich, Kuranosuke Oishi - najbliższy przyjaciel Asano - zbiera dawnych towarzyszy broni rozproszonych po świecie. Odnajduje 46 roninów, czyli samurajów bez pana, którzy pod jego wodzą planują zemstę na Kirze.

Dołącza do nich wyjęty spod prawa pół Japończyk, pół Brytyjczyk Kai (Keanu Reeves), zakochany w Mice. Wojownicy muszą stawić czoło ogromnej armii lorda. Czeka ich także starcie na śmierć i życie z ciemnymi mocami. Solidne kino, w którym są czary i smoki, duchy i japońska historia, romans i opowieść o odmieńcu walczącym o społeczną akceptację. Jest to opowieść o braterstwie, przebaczeniu, honorze i ludzkiej godności. Reżyser mieszając ze sobą różne gatunki - fantasy, film przygodowy, a nawet melodramat, osiąga naprawdę ciekawy efekt.

Jerzy jest pisarzem i nałogowym alkoholikiem. Poznajemy go w momencie, w którym uwierzył, że może wygrać z nałogiem. Zakochuje się w młodej dziewczynie i wreszcie czuje, że ma po co i dla kogo żyć. Jednak nie wytrzymuje długo. Pewnego dnia Jerzy idzie prosto do baru Pod Mocnym Aniołem, gdzie zaczyna picie. Potem pije dalej, bez końca. Trafia na oddział intensywnej terapii i po raz kolejny zostaje skierowany na kilkudniowy odwyk, gdzie spotyka innych pacjentów, którzy tworzą barwną galerię postaci. Jedną z metod leczenia jest czytanie spisanych wcześniej opowieści z czasów, kiedy się piło. Swoje historie, zabawne i niekiedy wstrząsające, opowiedzą: reżyser, kierowca TIR-a, inżynier, farmaceutka, robotnik, fryzjerka i inni. Smarzowski nie robi łatwego kina. Każdy jego film obarcza widza dodatkowym ciężarem doznań, doświadczeń i przytłacza ciężkimi obrazami. Tak jest i tym razem. Wielu zarzuca Smarzowskiemu pokazanie całej ohydy alkoholizmu zamiast portretu alkoholika, ukazania procesu jego "staczania się". Niestety, ale alkoholizm wygląda właśnie tak. Nie ma w nim nic "urzekającego", "tajemniczego" ani "głębszego". Ta choroba, z którą alkoholicy zmagają się do końca swoich dni, jest podstępna, mroczna i obrzydliwa tak, jak ten film.

"Mój biegun" to prawdziwa historia Jaśka Meli, najmłodszego w historii zdobywcy dwóch biegunów, a zarazem pierwszej niepełnosprawnej osoby, która dokonała takiego wyczynu. Zanim jednak do tego doszło, jego rodzina musiała poradzić sobie z serią tragicznych wydarzeń. Śmierć młodszego syna, a po kilku latach - ciężki wypadek nastoletniego Jaśka. To historia, w której rodzina odnajduje na nowo wiarę i miłość. Historia chłopca, który walcząc o powrót do normalnego życia, odnajduje w sobie siłę charakteru obcą niejednemu dorosłemu. To przepiękna opowieść o ludziach, którzy trwają razem pomimo tragedii i uczą się bolesne wydarzenia przekuwać w zwycięstwo. Ten film sprawia, że zaczynamy się zastanawiać nad sensem życia. Pokazuje siłę i determinację, która jest w nas, a którą tylko trzeba odnaleźć. Taki film to dobry moment na osobistą refleksję.