Gorzkie żale, przybywajcie!
Serca nasze przenikajcie!
Czy kiedykolwiek zastanawiałeś się nad sensem tego dwuwersu? Najczęściej pamiętamy o nim w dzieciństwie, a ponownie przypominamy sobie wychowując dzieci, zwłaszcza w wieku komunijnym - kiedy to niejako zobligowani okolicznościami częściej niż zazwyczaj nawiedzamy Dom Pański. I szkoda, bo to typowo polskie nabożeństwo obok piątkowej Drogi Krzyżowej zadecydowało o atmosferze i kształcie naszego Wielkiego Postu.

Chyba najważniejszym elementem Gorzkich Żalów jest kazanie pasyjne. Będąc rozważaniem tajemnic związanych z cierpieniem i śmiercią Jezusa jest jednocześnie jedną z form katechezy. Jej specyfika polega na podejmowaniu najboleśniejszych problemów nas nurtujących. Ewangeliczny opis Wielkiego Tygodnia w życiu Mistrza z Nazaretu pozwala odkryć wartość naszego trudu i ukazuje sposób, w jaki należy dobrowolnie podejmować bolesne doświadczenia, jakich nie szczędzi nam życie.

Ta ewangeliczna droga została w całości wytyczona przez Jezusa, a jej najtrudniejszy odcinek prowadzi z Wieczernika, przez Getsemani, pałac Kajfasza, pretorium Piłata aż na Golgotę. Obserwowanie Mistrza na tym ostatnim etapie Jego pielgrzymowania na ziemi jest nieodzownie potrzebne dla właściwego zrozumienia naszego ziemskiego życia. Wielu ludzi przeszło ten odcinek za Jezusem dosłownie krok w krok - taką drogę przebyły chociażby ofiary obozów zagłady i miejsc egzekucji, wędrowali i wędrują ludzie dotknięci śmiertelną chorobą. Ilu z nich ją przeszło w duchu Chrystusa, pozostanie tajemnicą znaną tylko Bogu. Nikomu nie uda się uciec od cierpienia. Kazania pasyjne pozwalają spojrzeć na nie z innej perspektywy i niejako przygotować się do wędrówki przez życie z własnym krzyżem na ramieniu.